In het Engels heten ze socially assistive robots, mooi af te korten tot SARS. In het Nederlands zou je ze sociale hulprobots kunnen noemen. Het zijn robots die speciaal zijn ontworpen om kwetsbare of oudere gebruikers te helpen bij het uitvoeren van dagelijkse activiteiten. Naast het vergroten van hun onafhankelijkheid, kunnen deze robots gebruikers activeren en emotionele ondersteuning bieden.
Om gebruikers echter het meest effectief te ondersteunen, moeten deze robots in staat zijn om zinvolle sociale interacties aan te gaan, de emoties van gebruikers te identificeren en er adequaat op te reageren. Dit zou uiteindelijk het vertrouwen van de gebruikers in de robots kunnen vergroten en tegelijkertijd hun emotionele welzijn kunnen bevorderen.
Onderzoekers van de Universiteit van Denver, DreamFace Technologies en de Universiteit van Colorado hebben onlangs een kleine pilotstudie uitgevoerd om te onderzoeken hoe de perceptie van oudere volwassenen die de sociale robots gebruiken, verandert, afhankelijk van het feit of deze robots over kunstmatige emotionele intelligentie beschikken of niet. Hun bevindingen, gepubliceerd in IEEE Transactions on Affective Computing, suggereren dat senioren de neiging hebben om robots die zijn geprogrammeerd om zich empathischer te gedragen, als boeiender en sympathieker te beschouwen.
De onderzoekers voerden hun onderzoek uit bij 10 oudere volwassenen die woonden in Eaton Senior Communities, een zorginstelling voor ouderen in Lakewood, Colorado USA. De deelnemers werd gevraagd om te communiceren met een hulprobot gemaakt door DreamFace Technologies genaamd Ryan, en vervolgens hun feedback en bevindingen te delen. De onderzoekers gebruikten twee verschillende versies van de robot, de ene met empathisch gedrag en de andere die niet reageerde op de emoties van een gebruiker.
“De empathische Ryan gebruikt een multimodaal emotieherkenningsalgoritme en een multimodaal emotie-expressiesysteem,” legden Hojjat Abdollahi en zijn collega’s uit in hun paper. “Met behulp van verschillende invoermodaliteiten voor emotie (dwz gezichtsuitdrukking en spraaksentiment), detecteert de empathische Ryan de emotionele toestand van de gebruikers en gebruikt hij een affectieve dialoogmanager om een reactie te genereren. Aan de andere kant mist de niet-empathische Ryan gezichtsuitdrukking en gebruikt gescripte dialogen die geen rekening houden met de emotionele toestand van de gebruikers.”
Tijdens de experimenten van de onderzoekers werden de 10 senior deelnemers gevraagd om gedurende drie opeenvolgende weken twee keer per week en gedurende 15 minuten met Ryan te communiceren. De deelnemers werden willekeurig toegewezen aan twee groepen. Hoewel alle deelnemers met beide versies van Ryan omgingen, varieerde de volgorde waarin ze met hen omgingen.
Gebruikers werd gevraagd om hun stemming te beoordelen op een schaal van 0 tot 10, zowel voor als nadat ze contact hadden met Ryan. Daarnaast interviewden de onderzoekers individuele deelnemers en vroegen hen om na afloop van het onderzoek een enquête in te vullen.
Toen ze de verzamelde gegevens analyseerden, ontdekten Abdollahi en zijn collega’s dat de gebruikers hadden geprofiteerd van interactie met zowel de empathische als niet-empathische sociale robot. Desalniettemin suggereert de feedback die werd gedeeld in exit-enquêtes dat gebruikers de empathische Ryan als aantrekkelijker en sympathieker vonden.
In de toekomst kunnen de bevindingen van dit team van onderzoekers de weg vrijmaken voor nieuwe studies met grotere steekproeven van deelnemers, waarbij de effecten van kunstmatige emotionele intelligentie op hoe gebruikers sociale robots waarnemen, verder worden beoordeeld. Bovendien zou hun werk meer robotici kunnen inspireren om technieken te ontwikkelen die het vermogen van sociaal ondersteunende robots vergroten om menselijke emoties te peilen en hun gezichtsuitdrukkingen of interactiestijl dienovereenkomstig aan te passen.
Dit artikel is overgenomen van https://techxplore.com/news/2022-02-artificial-emotional-intelligence-senior-users.html